จัดพิมพ์เป็นอนุสรณ์เนื่องในโอกาสที่สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จฯ ไปในการพระราชทานเพลิงศพ นางจำนงค์ ไกรฤกษ์ ณ เมรุวัดมกุฏกษัตริยารามราชวรวิหาร กรุงเทพฯ วันอาทิตย์ที่ ๒๕ มีนาคม ๒๕๕๕.

กึ่งพุทธกาลพุทธศิลป์ไทย กล่าวถึงงานศิลปกรรม ๓ กลุ่มใหญ่ คือ สถาปัตยกรรม จิตรกรรม และประติมากรรม ที่สร้างขึ้นในขอบเขตของพระอารามทางพุทธศาสนาในดินแดนของประเทศไทยปัจจุบัน ทั้งนี้ ในการศึกษาพิริยะได้จำแนกรูปแบบศิลปะออกเป็นภาคกลาง เหนือ ใต้ และตะวันออกเฉียงเหนือ ภายใต้กรอบอายุเวลาตั้งแต่ประมาณกลางพุทธศตวรรษที่ ๑๙ (ปลายคริสต์ศตวรรษที่ ๑๓) จนถึง พ.ศ. ๒๕๐๐ (ค.ศ. ๑๙๕๗) ซึ่งเป็นปีกึ่งพุทธกาล นับเป็นผลงานการศึกษาศิลปะทั้งสามแขนง โดยเน้นความสืบทอดของพุทธศิลป์ในแต่ละภูมิภาคที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมเป็นพื้นฐานในการสร้างสรรค์ศิลปวัฒนธรรมจนมารวมกันเป็นหนึ่งเดียวภายใต้ความหมายของพุทธศิลป์แห่งชาติ ดังที่พิริยะเปรียบเปรยไว้ว่า “… เฉกเช่นแม่น้ำทั้ง ๔ สายจากภาคเหนือไหลมารวมกันเป็นเจ้าพระยา”