การสร้างภาพลักษณ์ให้สุโขทัยเป็นราชธานีแห่งแรกของไทย โดยใช้ศิลาจารึกเป็นตัวกำหนด ทำให้สุโขทัยมีความสำคัญกว่าเมืองอื่น ๆ ในภาคกลางตอนเหนือ เช่น พิษณุโลก กำแพงเพชร และสังฆโลก (อุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัย) ซึ่งในแผนที่ของ la Loubère ที่เขียนขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๑ ขนานนามทั้งหมดว่า “Upper Siam” หรือ “เมืองเหนือ” จึงทำให้คุณค่าทางประวัติศาสตร์ศิลป์ของเมืองเหล่านี้ถดถอยลง หากจะพิจารณาเสียใหม่จากการศึกษาประวัติของวัดมหาธาตุสุโขทัย เห็นได้ว่าสุโขทัยเป็นเพียงหนึ่งในบรรดาเมืองเหนือ ซึ่งในช่วง ๗๐๐ ปีที่ผ่านมาอยู่ในสถานภาพของเมืองราชธานี เมืองลูกหลวง และ เมืองชั้นโทในระบอบการปกครองแบบวงราชธานีแห่งราชอาณาจักรอยุธยา และเป็นที่ประจักษ์ว่า ศิลปโบราณวัตถุสถานของเมืองเหนือที่หลงเหลืออยู่ในปัจจุบัน ส่วนใหญ่สร้างขึ้นเมื่อครั้ง “เมืองเหนือ” เป็นเมืองชั้นโท ยกเว้นพิษณุโลกซึ่งเป็นเมืองชั้นเอกของอาณาจักรสยาม